داروخونه‌ی ما جزء معدود داروخونه‌های شهر هست که با دانشگاه علوم پزشکی همکاری نزدیکی داره و هر چند وقت یه بار از طرف دانشکده یه دانشجو معرفی میکنن که برای کار آموزی بیاد توی داروخونه‌ی ما و مثلا کار یاد بگیره. حضور این دانشجوهای جوون و به قولی جوجه داروسازها مسائلی رو تو داروخونه پیش میاره که در نوع خودش جالب هست...
چند روز پیش روز بزرگداشت زکریای رازی و یا به عبارتی روز داروساز بود. ما هم توی داروخونه یه مراسم کوچیک به مناسبت این روز برگزار کردیم. یکی از پرسنل داروخونه یه جعبه شیرینی گرفته بود که دور هم خوردیم و این روز رو به دکتر تبریک گفتیم. یکی از خانم‌ها هم برای دکتر کادو گرفته بود. در حالی که داشتم شیرینی می‌خوردم به این نکته فکر می‌کردم که این روز واقعا روز چه کسی هست؟ کسانی که تو دانشگاه رشته داروسازی خوندن؟ کسانی که داروها رو از شرکت‌های پخش میخرن و با 20 یا 30 درصد سود به مریض‌ها می‌فروشن؟ کسانی که دستورهایی که پزشک‌ها تو نسخه نوشتن رو با خطی خواناتر روی جعبه داروها منتقل میکنن؟ ولی نه. هیچکدوم از اینها نمی‌تونن یه داروساز واقعی باشند. داروساز اون کسی هست که شب و روز زحمت می‌کشه، آزمایش می‌کنه، تحقیق می‌کنه، مطالعه می‌کنه تا بتونه دارویی بسازه که یکی از دردهای ما رو تسکین بده...