نسخه رمزی

    دکترها معمولا بدخط هستند. این یه قانون کلی هست. دکترهای خوش خط بسیار اندک و انگشت شمار هستند. دکترها برای بدخط بودنشون دلایلی مختلفی دارن. یکی از اون دلایل سرعت و در واقع عجله در نوشتن نسخه هست. دلیل دیگه‌ای هم که بعضی از پزشکان عنوان می‌کنند این هست که دوست ندارن مریض خودش بتونه نسخه‌ی خودش رو بخونه. دلایل مختلفی هم برای این کارشون دارند. ولی یکی از دکترها تو تبریز هست که دلیل جالبتری برای بدخط نوشتن داره.

  امروز یه نسخه بدخط از یکی از پزشک‌های معروف تبریز به داروخونه ما اومد. دکتری که این نسخه رو نوشته بود، یکی از پزشک‌های خوب تبریز هست. ولی معروف بودنش بیشتر به خاطر خط عجیبش هست. این دکتر اونقدر بدخط هست که هیچ داروخونه‌ای نمی‌تونه خطش رو بخونه. بجز یه داروخونه. البته این یه داروخونه، داروخونه‌ی مجاور این دکتر نیست و مریض‌های بیچاره مجبورند برای گرفتن داروهای این پزشک از این سر شهر تا اون سر شهر برن. مخصوصا شهرستانی‌ها که هیچ‌جا رو تو تبریز نمی‌شناسن برای گرفتن داروهاشون کلی دردسر میکشن و شهر رو چند دور میزنن تا این داروخونه رو پیدا کنن. به خاطر همین هم هست که تو مسیرشون به داروخونه‌هایی که می‌بینن سر میزنن و شانسشون رو امتحان می‌کنن که شاید یه داروخونه‌ای بتونه نسخشون رو بخونه. ولی تلاششون همیشه بی ثمر می‌مونه و مجبورن به همون داروخونه‌ای که دکتر آدرسش رو بهشون داده برن. البته اگه بتونش پیداش کنن. مریضی هم که امروز به داروخونه ما اومده بود یکی از همون‌ها بود که شانسش رو میخواست امتحان کنه تا شاید مجبور نباشه تا اون ور شهر بره. ولی سوالی که ممکنه به ذهن شما رسید باشه اینه که چرا نسخه‌ای که داروخونه‌های مجاور دکتر از خوندنش عاجرند یه داروخونه پرت اونور شهر می‌تونه بخونه؟ دلیلش اینه که مسئول فنی و صاحب این داروخونه، کسی نیست جز همسر آقای دکتر. نسخه پیچ قدیمی و باتجربه‌ی داروخونه ما می‌گفت: دکتری تو تبریز نیست که من نتونم نسخه‌اش رو بخونم جز این دکتر. نسخه‌پیچ ما می‌گفت احتمالا دکتر و خانمش رمزی گذاشتند که هیچکس نتونه نسخه رو بخونه. مثلا به جای "f" مینوسه "s" یا به جای شربت می‌نویسه آمپول!

به هر حال مریض رو راهنمایبش کردیم که باید از همون داروخونه داروهاش رو تهیه کنه و چاره دیگه‌ای نداره و بیخود وقتش رو تلف نکنه و مستقیم به داروخونه‌ای بره که پزشک معرفیش کرده.