توی این چند سال اخیر که توی داروخونه روزانه کار میکردم، اومدن سال جدید و نو شدن طبیعت برام مترادف بود با دو هفته تعطیلی، استراحت و البته سفر. ولی امسال که توی داروخونه شبانه روزی کار میکنم، سال جدید برای من معنای خاصی نداره و مجبورم طبق معمول سر موقع سر کار باشم و نسخه مردم رو بپیچم.
توی داروخونه شبانه روزی که کار کنی هر روز چیزهایی میشنوی که برات تازگی داره. هر روز مراجعینی هستند که چیزهای عجیبی ازت میخوان. توی داروخونه قبلی که بودم اسم خیلی از این چیزها رو نشنیده بودم. چیزهایی مثل فین گیر، شورت آموزشی، شیر دوش یا خیلی چیزهایی دیگه که الان تو داروخونه داریم. خیلی از چیزهایی هم میخوان که ما نداریم. مثلا یکی اون روز نصف شب رنگ مو میخواست، یا اونیکی که چیزی برای گرفتن موشهای مغازش میخواست. بعضی ها هم هستند که داروخونه رو با جاهای دیگه اشتباهی میگرین و چیزهایی که میخوان که به فکر آدم هم نمیرسه...
تازه به داروخونه رسیده بودم که آقای دکتر نامه ای که روی میزش گذاشته بود رو نشونم داد و با لحنی عصبانی گفت: با این همه احتیاط ببین چی برامون نوشتن. نامه رو گرفتم و شروع کردم به خوندنش. نوشته بود داروخانه محترم ....
یکی از مشکلاتی که همه داروخونه ها با اون مواجه هستند، معضلی به نام داروهای تاریخ نزدیک هست. داروهایی که تاریخ انقضای اونها در حال رسیدن هست و امیدی به فروخته شدن اونها نیست. برای مقابله با این مشکل داروخونه ها روشهای مختلفی دارند. اولین راه حل این مشکل، مرجوع کردن دارو به شرکت پخش هست. بعضی از شرکتها هر چند به سختی و در صورتی که تاریخ دارو زیاد هم نزدیک نباشه، این کار رو قبول میکنن ولی در اکثر موارد شرکتها زیر بار مرجوع کردن داروها نمیرن و به قول معروف میگن کالای فروخته شده پس گرفته نمیشود، حتی شما داروخونه عزیز! راه دیگه ای که برای نجات این داروها وجود داره، معاوضه است. داروخونه ها داروهای تاریخ نزدیک خودشون رو به همکارانی که مصرف بیشتری دارند، میدن تا داروها قبل از اینکه تاریخ انقضاشون برسه، فروخته بشه و در عوض داروهای تاریخ نزدیک دیگه ای که خودشون مصرف بیشتری دارن از اون داروخونه میگیرن و میفروشن. اما اگه داروی تاریخ نزدیک طوری باشه که بشه اون رو دستی فروخت، با همت مضاعف میشه اون رو از تاریخ گذشته شدن نجات داد. مثل کاری که ما تو داروخونمون انجام میدیم...