ارثیه

یکی از مشکلاتی که بیشتر داروخونه‌ها با اون مواجهند، کسانی هستند که می‌خوان داروهایی که گرفتند پس بدن. بهانه‌های مختلفی هم برای این کارشون دارند. بعضی‌ها بعد از لاینکه نسخه‌‌شون آماده تحویل شده جلوی صندوق، وقتی چشمشون به داروهاشون میوفته تازه می‌فهمند که تو خونه از همشون دارند و یه باره کل نسخه رو پس میدند. در این موارد چاره‌ای جز پس گرفتن داروها وجود نداره و داروها رو پس میگیریم و اگه احیانا تائید نسخه از اینترنت گرفته شده باشه، از سیستم حذفش می‌کنیم. مشکل وقتی دو چندان میشه که مریض یه قسمتی از نسخه رو میخواد پس بده. در این صورت اگه تائید نسخه گرفته شده باشه، باید حذف بشه و دوباره از اول تائید نسخه گرفته بشه. بعضی‌ها هم هستند که بعد از اینکه میرن خونه تازه متوجه میشن که ای داد بیداد از این داروها که تو خونه داشتم و بعد از چند روز و گاها چند ماه دیگه میان که داروهاشون رو پس بدن. ما هم که گردنمون از مو نازکتر و مجبوریم که قبول کنیم. اما یکی از انواع داروهای برگشتی، داروهایی هست که بعد فوت مریض توسط وارثین، به حراج گذاشته میشه...

یکی از مشتری‌های ثابتمون بود، همیشه داروهاش رو از ما میگرفت و باهاش سلام علیک داشتیم. مدتی زیادی بود که پدرش مریض بود و دکتر هر دفعه داروهای مختلفی براش می‌نوشت. آخرین دفعه که براشون سرم اینترالیپید و آمینو اسید نوشته بودند فهمیدم که حال پدرش زیاد خوب نیست. حدود دو هفته بعد بود که با یه کیسه بزرگ دارو وارد داروخونه شد. از پیراهن سیاهش مشخص بود که پدرش فوت کرده بود. مثل همیشه با دکتر سلام علیک کرد ولی این دفعه به جای نسخه، کیسه داروها رو روی پیشخون داروخونه گذاشت. معلوم بود هرچی دارو تو خونه بود جمع کرده بود. از قرص و کپسول گرفته تا شربت و آمپول‌های مختلف. سرم‌هایی که دکتر دفعه قبلی براشون نوشته بود هم داخل کیسه بود. فقط سه تا از اونها رو مصرف کرده بودند. معلوم بود که بیچاره بعد از گرفتن سرم‌ها، چند روز بیشتر زنده نمونده بود...