آب مقطر

توی این مدت که تو داروخونه کار کردم، همیشه بعضی از داروها نایاب و یا کمیاب بودند. هیچ‌وقتی نبوده که همه داروها موجود باشند و مریض‌ها به راحتی بتونن داروی مورد نیازشون رو تهیه کنند. این مسئله مربوط به این دو سه سالی که من تو داروخونه کار می‌کردم هم نیست و نسخه پیچ‌هایی هم که سی ساله تو این کار هستند میگن که همیشه اوضاع همینطور بوده و هیچ دوره ای رو به یاد ندارن که سیستم دارویی بدون مشکل باشه. جالب اینجاست که داروهایی که کمیاب میشن معمولا تولید خود ایران هستند و کمیاب بودنشون نمی‌تونه ربطی به تحریم‌ها داشته باشه. بعضا حتی داروهایی پیدا نمیشه که آدم واقعا خندش میگیره...

مثلا همین چند ماه پیش یه دونه شیاف تو داروخونه‌ها پیدا نمیشد. یادم میاد یه پیرزن که پاهاش درد می‌کرد چقدر دکتر رو قسم حضرت عباسی داد که دکتر مجبور شد یه دونه شیاف دیکلوفناک بهش بده. یا مثلا یه مدت قرص سرماخوردگی پیدا نشد. یه دوره هم استامینوفن کمیاب شد. جالب اینجاست که بعد از اینکه مشکل رفع میشه و دارو دوباره پیدا میشه، تاریخ تولید دارو مربوط به قبل از اون زمانی میشه که دارو کمیاب شده بود. یعنی اون موقع که دارو پیدا نمی‌شد، این داروها توی انبار شرکت‌های داروسازی بودند و به دلایلی مثل پایین بودن قیمت نمی‌خواستن داروها رو پخش کنن. با این همه بازم من فکر می‌کردم دلیل عمده کمیاب بودن بعضی از داروها، تحریم کشورهای خارجی هست. ولی چند روز پیش چیزی کمیاب شد که فهمیدم کمبود دارو فقط یه دلیل داره اونم عدم مدیریت هست.

چیزی که نایاب شده بود حتی دارو هم نبود. چیزی که به راحتی میشه تو آشپزخونه هم درستش کرد. به هیچ ماده اولیه ای هم نیاز نداره. و اون چیزی نبود جز آب مقطر. ماده‌ای اصلی اکثر داروهای ترکیبی که داروخونه درست میشه. جالب اینجاست که یکی از بزرگترین کارخونه‌های سرم‌سازی که یکی از محصولاتش آب مقطر هست، شهید قاضی تبریز هست. حالا چند روزه به جای آب مقطر از آب جوشیده سرد شده داریم استفاده می‌کنیم. وقت‌های بیکاری کتری رو گاز میذاریم و آب می‌جوشونیم. با همین وضع اگه پیش بریم می‌ترسم الکل هم پیدا نشه و مجبور بشیم تو داروخونه از انگور، الکل درست کنیم! خدا به دادمون برسه!