پاسخ:
با سلام خدمت شما، سید بزرگوار. خوشحالم که به خوانندگان وبلاگ این حقیر، فرد فرهیختهای مثل شما اضافه شده است.
طرحی که فرمودید بسیار خوب و عملی است و همانطور که فرمودید باعث میشه بسیاری از مشکلاتی که در این حوزه هست حل بشه. البته از مدتها پیش، مشکلاتی که در داروخانه به وجود اومده و کمابیش تو یادداشتهام به اونها اشاره کردم، منو به فکر تحول در این حوزه انداخت و از اونجایی که ذاتا شخصی آرمان گرا هستم به این موضوع فکر کردم. طرحی که من تو ذهنم داشتم کمابیش شبیه همونهایی بود که شما فرمودید، البته با کمی تفاوت در جزئیات. طرح تایپی کردن نسخهها مدتهاست که مطرح هست و بعضی از پزشکان هم این کار رو کردن. ولی هنوز جا نیوفتاده. به علاوه خیلی از پزشکها و بسیاری از داروخونهها با این طرح، به دلایلی مخالفند. حتی پزشکان حاضر نیستند کمی خوش خطتر نسخه بنویسند. اینجا دنیایی دیگر است آقا سید.
ولی طرحی که شما فرمودید کاملا قابلیت اجرا داره و دیر یا زود باید این روش قرون وسطیای برچیده بشه.
ولی در راه اجرای این طرح مشکلاتی هست که از همین الان قابل پیش بینی هست و بدون شک مشکلات دیگهای هم موقع اجرا به وجود خواهد اومد که شاید به اونها فکر نکرده باشید. همونطور که گفتید شما خارج گود هستند و میتونید راحتتر به این موضوع فکر کنید. ولی خارج از گود بودن همیشه هم مزیت نیست و ممکنه بعضی از واقعیت های موجود از قلم بیوفته. به علاوه شما از یه نظر دیگه هم خارج از گود هستید که اون هم حضورتون در خارج از کشور هست. هر چند که با کشور در ارتباط هستید ولی تا در این گود نباشید نمیشه تصور درستی از این کشور داشت.
مشکلاتی که به ذهن من میرسه اینها هستند که حتما قابل حل هستند.
1- برخلاف تصور شما، اینجا بسیاری از پزشکان حتی پزشکان نسل جدید سواد دیجیتال ندارند. تو سیستم آموزشی ایران هنوز کامپیوتر جایی درستی نداره و یه پزشک فقط چند واحد در این مورد پاس میکنه. و به علت مشغله زیاد فرصتی برای آموزش دیدن ندارند. البته این مشکل قابل حل هست. باید هر دکتری یه منشی آشنا به کامپیوتر داشته باشه که این کارها رو براش انجام بده. یعنی دکتر به همون روش سنتی نسخه روی کاغذ بنویسه و منشی این اطلاعات رو در سیستم رایانهای میتونه وارد کنه. مثل همین داروخانه ای که من توش کار میکنم. دکتر داروساز من رو استخدام کرده و من با استفاده از نرم افزار قیمت داروها رو محاسبه میکنم و در صورت نیاز از اینترنت تائید داروها رو میگیرم.
2 - مشکلی دیگهای که شاید شما از اون بی خبر یا حداقل کم خبر باشید زیر ساختهای اینترنت در ایران هست. سایتهای ایرانی مشکلات بسیار زیادی دارند. مثلا سایتی که من توش تائید نسخهها رو میگیرم حداقا هفتهای یک بار با مشکل روبهور میشه و بیماران مجبورند برای یه مهر ساده تو این ترافیک آوراه شهر بشن. تازه اگه وقت اداری باشه و ادره بیمه باز باشه. که در غیر این صورت ممکنه مریض یه روز از کار و زندگی بیوفته تا نسخهاش رو تائید کنه. اگه هم که شهرستانی باشی دیگه چارهای نداره جز اینکه دارو رو آزاد بخره. به هر حل با وضع موجود سایتهای اینترنتی ایران و زیرساختهای ما، این طرح فقط مشکلات رو بیشتر میکنه و مردم رو آوراه و سرگردان. بنابراین قبل از اجرای این طرح باید زیرساختهامون اصلاح بشه.
3- در بین مسئولین بلند پایه ما، یه توهم توطئه وجود داره که باعث میشه کلا به شبکه اینترنت بد بین باشند. البته شاید هم حق داشته باشند. همونطور که میدونید سرورهای شبکه اینترنت در کشورهای پیشرفته و به خصوص در امریکاست. و از اونجایی که ما رابطه خوبی با آمریکا نداریم همیشه ممکنه ما رو تحدید به از بین بردن اطلاعاتمون بکنه. یا حداقا میتونه به اطلاعات ما دسترسی داشته باشه. همین طرح ثبت نام اینترنتی یارانهها مخالفینی داشت که مدعی بودند که آمریکا میتونه به اطلاعات مهم ما دسترسی پیدا کنه. یا ممکنه سایت رو حک کنن. طرح اینترنت ملی میتونه راه حل این مشکل باشه ولی تا راه بیوفته خیلی طول میکشه.
4- در بین مردم ما هم یه عدم اطمینانی به روشهای دیجیتال وجود داره. حتی اینجا هنوز کسانی هستند که تا قبضشون مهر بانک نخوره قبول ندارن. این مشکل هم با جوونتر شدن نسل قابل حله و به درست کردن زیرساختها میشه به مرور این اطمینان رو در مردم عادی به وجود آورد. ولی کار یکی دو شب نیست.
5- وارد کردن فقط شماره ملی و راحت گرفتن کار تا این حد اصلا از نظر امنیتی درست نیست. تو این روش پزشک و داروخونه به راحتی میتونن با همکاری با هم سر بیمه رو کلاه بگذارن و پول دارویی که تحویل داده نشده رو بگیرند. به نظر من داشتن چیزی مثل کارت هوشمند میتونه جلوی این کار رو بگیره و این مشکل رو هم حل میکنه و درست کردن زیرساختها و دستگاههای کارتخوان مخصوص کار رو کمی پیچیده و سخت و پر هزینه میکنه.
6- اینها مشکلات احتمالی بود که ممکنه در سر راه این طرح وجود داشته باشه. همونطور که گفتم مشکلات بیشتری در حین اجرا ممکنه به وجود بیاد که حتما قابل حل هستند ولی شاید کمی نیاز زمان داشته باشند. الگو گرفتن از کشورهای دیگه میتونه مفید باشه و جلوی مشکلاتی که اونها بهش دچار شدن رو بگیره. ولی یادمون باشه ایران با همه جای دنیا فرق میکنه و مشکلات منحصر به فردی داره.
اما همه این مشکلاتی که گفتم قابل حل هستند و مشکل اصلی اینه که با توجه به وسعت این کار و سراسری بودن این طرح، اجرای اون از دست من بر نمیاد. یعنی کسی از من قبول نمیکنه. من یه نسخه پیچم. تو این کشور کسی گوشی برای شنیدن ایده ها نداره. نمیدونم آخرین بار کی به ایران اومدیدن و یا چند بار راهتون به ادارات اینجا افتاده. اینجا متخصص نا امید کردن استعدادها و خشکانیدن ذهنهای پویاست. وگرنه من تو داروخونه چیکار میکنم!
تو خود حدیث مفصل بخوان از مجمل!